| Wyszukaj publikacje zawierające tekst: | |||
| wersja do druku |
| Jak zredukować świadczenie niepieniężne? |
| Jak zredukować świadczenie niepieniężne? Zawarty w trakcie postępowania upadłościowego układ upadłego dłużnika z jego wierzycielami z zasady przewiduje restrukturyzację zobowiązań, najczęściej przyjmuje się rozłożenie ich na raty oraz ewentualnie redukcję – zmniejszenie sumy długów. Ten sposób restrukturyzacji nie bardzo się jednak nadaje do kategorii niepodzielnych z natury świadczeń o charakterze niepieniężnym, trudno jest sobie bowiem wyobrazić redukcję zobowiązania do zbudowania domu do połowy, albo też jego realizację w ratach. Prawo upadłościowe i naprawcze (ustawa z dnia 28 lutego 2003 r., Dz.U. Nr 60, poz.535 z późn. zmianami, dalej puin) odmiennie reguluje skutki ogłoszenia upadłości co do zobowiązań upadłego w przypadku ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację jego majątku i z możliwością zawarcia układu. Gdy ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, niewymagalne jeszcze zobowiązania pieniężne dłużnika z dniem upadłości stają się wymagalne, zaś jego zobowiązania majątkowe niepieniężne zmieniają się w zobowiązania pieniężne i z dniem upadłości stają się płatne, choćby termin ich wykonania jeszcze nie nastąpił (art.91.1 i 2 puin). Powyższa zasady nie obowiązują, gdy sąd postanowi o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu. Wtedy zobowiązania majątkowe niepieniężne z dniem upadłości nie zmieniają się z mocy prawa w zobowiązania pieniężne, zaś wierzytelność niepieniężna ma być jedynie umieszczona na liście wierzytelności w sumie pieniężnej według jej wartości z dnia ogłoszenia upadłości (art.246 puin). Celem umieszczenia na liście wierzytelności kwoty pieniężnej w tym przypadku jest jednak wyłącznie określenie siły głosu uprawnionego wierzyciela w głosowaniu nad przyjęciem układu. Upadły przedsiębiorca powinien być w oczywisty sposób zainteresowany by zaproponowany przez niego układ z wierzycielami został przez nich przyjęty i zatwierdzony potem przez sąd. Powinien zatem tak ukształtować propozycje układowe by były możliwe do zaakceptowania przez stosowną większość wierzycieli, a ponadto by były wykonalne i nie naruszały prawa. Taką konstrukcję propozycji układowych znacznie ułatwia możliwość umieszczenia wierzycieli na kilku odrębnych listach, m.in. zależnie od charakteru ich zobowiązań (art.278.4.2 puin). Propozycje układowe winny być sprawiedliwe, ale równe – jednakowe muszą być tylko wobec wierzycieli umieszczonych na tej samej liście. Nie ma zatem żadnego powodu, by koniecznie niepodzielne z natury zobowiązania niepieniężne podlegały w układzie redukcji, albo by były rozkładane na raty. Ich wykonanie w takim przypadku w ogóle nie miałoby sensu. Dla tej kategorii zobowiązań można więc przewidzieć inny sposób restrukturyzacji, także wtedy, gdy dla zobowiązań pieniężnych przewidziano redukcję i spłatę ich w ratach. W tym zakresie prawo upadłościowe i naprawcze upadłego nie ogranicza, katalog wskazanych w art.270 puin dopuszczalnych sposobów restrukturyzacji zobowiązań ma w oczywisty sposób charakter otwarty i nie zakazuje zastosowania innych. Mirosław A. Kamiński Autor jest syndykiem, członkiem Stowarzyszenia Praktyków Prawa Upadłościowego i Likwidatorów, rzecznikiem prasowym Ogólnopolskiej Federacji Stowarzyszeń Syndyków i Likwidatorów |