 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
|
 |
|
|
|
Publikacje
| Wyszukaj publikacje zawierające tekst: | |||
| wersja do druku |
| Czy Urząd Skarbowy musi przeszkadzać w układzie? |
| Czy Urząd Skarbowy musi przeszkadzać w układzie? Wiele przedsiębiorstw w Polsce działa na rynku, na którym większość poważnych, możliwych do uzyskania zamówień na dostawę towarów lub usług pozyskuje się na przetargach, w tym przede wszystkim organizowanych w trybie ustawy o zamówieniach publicznych. Dotyczy to m.in. przedsiębiorstw budujących drogi i autostrady, mosty, sieci ciepłownicze i wodno-kanalizacyjne, oczyszczalnie ścieków itd. Są wśród nich przedsiębiorstwa usiłujące uczciwie wyjść z problemów finansowych, w które popadły w latach dekoniunktury w drodze sądowego układu z wierzycielami. Dokładne, choć bezduszne i ewidentnie sprzeczne z intencją ustawodawcy stosowanie prawa może im to skutecznie uniemożliwić. W sytuacji gdy przedsiębiorca traci zdolność wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań, albo gdy jest on osobą prawną także wtedy, gdy wartość jego zobowiązań przekroczy wartość posiadanego majątku w rozumieniu ustawy z 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze (dalej puin) staje się niewypłacalny. W takich okolicznościach ma on obowiązek w terminie 14 dni od dnia powstania niewypłacalności złożyć w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości. Gdy rozpoznając sprawę sąd dojdzie do wniosku, iż w drodze układu wierzyciele zostaną zaspokojeni w wyższym stopniu, niż zostaliby zaspokojeni po przeprowadzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika, ogłoszona zostanie upadłość z możliwością zawarcia układu. Akceptacja propozycji układowych dłużnika przez wierzycieli – np. redukcji wartości zobowiązań, rozłożenia ich na raty, odroczenia spłaty, konwersji wierzytelności na udziały itp. wyrażona w głosowaniu stosowną większością za układem skutkuje jego zawarciem, zaś prawomocne zatwierdzenie układu zakończeniem postępowania upadłościowego. Układ z wierzycielami, w tym także najczęściej z Urzędem Skarbowym nie kończy wcale problemów z tym właśnie Urzędem, nawet wtedy gdy jest on prawidłowo i w terminie wykonywany. Aby zostać dopuszczonym do postępowania organizowanego w trybie ustawy o zamówieniach publicznych (ale także praktycznie do wszystkich innych poważniejszych przetargów) przedsiębiorca, także wykonujący układ z wierzycielami, jest zobowiązany m.in. do przedstawienia na stosownym druku zaświadczenia z właściwego Urzędu Skarbowego o nie zaleganiu przez niego z zobowiązaniami podatkowymi. Urzędy Skarbowe w opisanych wyże4j okolicznościach najczęściej wydają zaświadczenia, w których wykazują istnienie zaległości podatkowej w wysokości w jakiej Sąd zatwierdził układ. Takie działanie niektórych Urzędów Skarbowych wydaje się być kompletnie nieracjonalne i najwyraźniej sprzeczne z ratio legis wydanego prawa (prawa upadłościowego i naprawczego, ustawy o zamówieniach publicznych i ordynacji podatkowej), widoczną wyraźnie wolą ustawodawcy a także oczywiście ze zdrowym rozsądkiem. Może być jednak niestety uznane także za działanie zgodne z literą prawa, choć wcale nie musi. Przepis 306e § 1 Ordynacji podatkowej stanowi wprawdzie, iż podatnik nie posiada zaległości podatkowej w sytuacji gdy zaległość owa została rozłożona na raty w trybie art. 49 § 1, ale decyzję m.in. co do odroczenia terminu płatności lub rozłożenia zaległości na raty oddaje do wyłącznej decyzji organu podatkowego. Czy zatem można uznać, iż udzielona przez Urząd Skarbowy zgoda na objecie zaległości podatkowej układem, a także głosowanie pełnomocnika Urzędu Skarbowego za jego przyjęciem jest równoznaczne z podjęciem decyzji organu podatkowego w sprawie odroczenia spłaty zaległości podatkowej spełniającym dyspozycję Ordynacji podatkowej? Moim zdaniem można i zdecydowanie należy tak przyjąć. Jak się jednak wydaje w obliczu istniejących w opisanej kwestii rozbieżnych interpretacji prawa należałoby pilnie zmienić ordynację podatkową tak, by przepisy były jasne i jednoznaczne. Warto też chyba, by Minister Finansów rozważył pilne wydanie urzędowej wykładni stosowania Ordynacji podatkowej w omawianym zakresie, by doraźnie rozwiązałać problem do czasu uchwalenia potrzebnej nowelizacji. Mirosław A. Kamiński Autor jest syndykiem, członkiem Stowarzyszenia Praktyków Prawa Upadłościowego i Likwidatorów, rzecznikiem prasowym Ogólnopolskiej Federacji Stowarzyszeń Syndyków i Likwidatorów |